Mikal is een perfectionist die werd opgevoed met idealen. Ze gaat de lokale politiek in om gelijke kansen te creëren voor iedereen in de stad. Geen lichte taak, want inwoners vertegenwoordigen is een grote verantwoordelijkheid. Als ze een motie indient waar veel werk en toewijding achter zit, krijgt ze stevige kritiek uit onverwachte hoek.
Mikal Tseggai (25) is het jongste raadslid in Den Haag. Sinds december 2019 is zij tevens de fractievoorzitter van de gemeenteraadsfractie van de Partij van de Arbeid. In de gemeenteraad houdt zij zich o.a. bezig met thema’s als Stadsontwikkeling & Wonen, Onderwijs, Integratie & Emancipatie en Veiligheid. Naast haar werk in de gemeenteraad rondt ze momenteel haar bachelor Economische Bestuurskunde af aan de Universiteit Leiden in Den Haag.
Goed Werk Podcast #5 – Kritiek
Je werk. Je spendeert er het merendeel van je tijd en je collega’s zie je vaker dan je vrienden. Wie gelukkig is in z’n werk is al een heel eind op weg naar een gelukkig leven. En als het in je werk niet goed zit dan is elke maandag weer een gevecht.
“Als ik echt iets fout doe of echt iets verpest wat grote impact heeft op de stad dan heb je wel een probleem.
Je luistert naar goed werk een podcast van Yris. In deze serie vertellen gewone werknemers over de dilemma’s keerpunten conflicten en doorbraken die ze in hun loopbaan tegenkwamen en hoe ze daarmee omgingen. In deze aflevering: kritiek.
Dit is het verhaal van Mikal.
Mijn naam is Mikal en ik ben fractievoorzitter en gemeenteraadslid voor de PvdA in Den Haag.
Een jonge vrouw met een stralende lach en een bak aan motivatie.
Dat ik iets wil bijdragen aan de samenleving dat zat er al redelijk vroeg in bij mij en in de politiek kan dat.
Haar idealisme en gedrevenheid die kreeg ze van huis uit mee.
Mijn ouders komen uit Eritrea en ze zijn destijds gevlucht voor de oorlog maar toen de oorlog voorbij was probeerden ze daar vaak heen te gaan en als ik daar dan was dan kon ik er gewoon niet bij dat mijn neefjes en nichtjes daar opgroeide in armoede en dat vond ik super oneerlijk en ik begreep gewoon niet zo goed van ja waarom hebben wij dat wel en zij dat niet. Daar begon het eigenlijk mee maar ik heb het ook wel echt van huis uit meegekregen.
Ik kom ook uit een idealistische familie dus ja in de oorlog hebben heb ik ook familieleden die dan in het verzet gingen destijds tegen Ethiopië.
Dus ik heb wel altijd meegekregen vanuit huis dat je wel iets moet doen met je idealen.
En toen ik vijf of zes was toen brak de oorlog in Eritrea nog een keer uit en dat kan ik me wel heel levendig herinneren. De Nederlandse nieuwszenders deden er niet heel veel verslag van dus m’n ouders keken heel veel naar de BBC en probeerden dan toch contact te krijgen met familie daar. En na twee jaar was de oorlog weer voorbij en ja dan hoor je dus welk familieleden niet teruggekomen zijn dat hield mij toen wel heel erg bezig, dat weet ik nog wel.
Ze beseft als geen ander hoe goed we het hebben hier in Nederland.
Maar ze ziet ook dat niet iedereen hier gelijke kansen krijgt.
Ik weet dat hier, ik woon in de schilderswijk, kinderen niet altijd een eerlijk schooladvies krijgen en dat ze op een lager niveau gezet worden dan dat ze eigenlijk hebben. Ik had het geluk dat ik een leraar had die zich niet liet leiden door vooroordelen of de opleiding van de ouders of de achtergrond van mijn ouders en ik mocht meteen naar het vwo. Ik was er slim genoeg voor maar ik heb daar dus ook geluk gehad dus ik denk dat teveel in Nederland ook nog afhankelijk is van geluk hebben en daarom ben ik de politiek ingegaan.
De politiek is, dat merkt ze al gauw, een snelle wereld. En social media spelen daarin een grote rol.
Ook in debatten als er wat misgaat maar ook als je het heel goed doet verspreidt dat zich heel snel op social media dus dat heeft goede kanten maar ook slechte kanten want als je heel slecht doet dan ziet kan iedereen dat zien maar als het heel goed doet geeft dat je ook de kans om je te profileren en dat brengt veel prestatiedruk met zich mee.
Ik droom heel vaak dat ik in de raadzaal zit en dat er dan opeens heel veel boze mensen zijn dat soort dingen droom je weleens. Ik ben heel perfectionistisch. Maar bovenal is het ook dat ik denk, we zitten in politiek om mensen te vertegenwoordigen en het gaat ergens over namelijk over de mensen in de stad dus ik kan het me niet permitteren om een fout maken. Het is voor mij jammer als ik een fout maak maar als ik echt iets fout toe echt iets verpest wat grote impact heeft op de stad, dan heb je wel een probleem als politicus. Dus dat meer vanuit dat verantwoordelijkheidsgevoel dat je wil dat het goed gaat met de stad.
Mikal en haar collega’s hebben een heleboel mooie plannen voor de stad maar om die de door te krijgen dat is vaak hard werken.
Je ideeën worden pas aangenomen als je de helft plus één hebt dus je moet altijd polderen. Voor mijn gevoel dan denk ik waar gaat het over dan gaat het over woorden, punten en komma’s is maar als dat voor iemand een reden is om voor of tegen te stemmen. Dan is dat goed dan pas ik dat wel aan.
Als ze een motie schrijft voor een sinterklaasintocht zonder zwarte pieten gaan er dan ook veel uren zitten in gesprekken met andere partijen.
Dat was wel moeilijk. Bijvoorbeeld liberale partij komen heel vaak met argument van ja ik ben het er wel mee eens maar dat moet de overheid niet doen dat moeten mensen zelf doen. Om die mensen wel mee te krijgen want die heb je nodig voor een meerderheid moet je dan soms iets afzwakken of iets verduidelijken wat jij de rol van de gemeente vindt. Ik heb wel zo veel onderhandeld over punten en komma’s is dat ik wel zetels ging tellen op een gegeven moment dus op een gegeven moment weet je dan wel van je hebt de meerderheid binnen.
In de raadsvergadering waar er over de motie gestemd gaat worden, kiest Mikal voor een persoonlijk betoog.
Omdat ik de enige het enige zwarte raadslid ben in de Haagse raad. En ik eigenlijk dus ook de enige was die kon meepraten over hoe het is als zwarte Nederlander om geconfronteerd te worden met zwarte piet. Ik vond het niet leuk want ik weet wel leukere onderwerpen om over te praten dan over racisme, maar ik denk wel dat het geholpen heeft om duidelijker te maken en inzichtelijker te maken wat het met je doet om met zo’n karikatuur geconfronteerd te worden als zwart persoon.
Ik ben niet zo heel vaak zenuwachtig als ik moet spreken in de raadszaal, eigenlijk bijna nooit maar toen was ik wel zenuwachtig. Omdat het over jezelf gaat dus dat is veel kwetsbaarder dan wanneer het over gewoon beleidsstuk gaat.
De motie wordt aangenomen en terwijl de raadsvergadering gewoon doorgaat begint de telefoon van Mikal op te lichten. Twitter gaat los en het houdt niet meer op.
Toen waren we heel veel mensen boos natuurlijk want ja het gaat sowieso over zwarte piet.
Boze voorstanders van zwarte piet daar was Mikal wel op voorbereid.
Wat ik niet had verwacht was dat er dus ook mensen boos waren die in eerste instantie ook gewoon voor het afschaffen van zwarte piet waren. Maar die dus vonden dat ik het per direct had moeten regelen.
Daar moet je even het volgende voor weten Mikal diende een motie in, in het najaar van 2019 en omdat de voorbereidingen voor de intocht van dat jaar al ver gevorderd was zei de wethouder, dat hij daar niks meer aan kon veranderen. De eerste mogelijkheid om de intocht te veranderen is volgend jaar.
Ik dacht zelf later verandering is beter dan geen verandering maar wat het verwijt was van die mensen en dat snap ik ook was dat zij zeiden, ik wil mijn kinderen daar niet mee confronteren en in den haag is ieder jaar een hele grote intocht. Daar moet ik dan maar niet heen gaan met m’n kinderen als zwarte piet daar wordt gespeeld door mensen en dat was het verwijt dat ik dat dit nog een jaar langer zo door moest gaan.
Een paar dagen later ging ik een weekendje naar Londen met m’n zusje, toen we onderweg daar naartoe waren toen zei m’n zusje ook van misschien moet jij je telefoon wegdoen of je social media uitzetten want je moet ook op een gegeven moment weer verder.
Je moet reacties soms wel lezen en dat doe ik ook vaak gewoon wel maar op het moment dat je in zo’n storm terechtkomt en dat mensen ook gewoon hele lelijke dingen over je zeggen want jij telefoon blijft piepen zeg maar en je twitter blijft doorgaan en al die andere social media blijven ook doorgaan dan kan je soms maar beter zeggen van nou het is wel even goed ik hoef het allemaal niet te lezen.
Ging ze twijfelen aan zichzelf?
Ja, omdat ik wel echt dacht, ik heb iets goeds gedaan. En omdat ik dus juist ook kritiek kreeg van de mensen die ik eigenlijk met deze motie heb willen vertegenwoordigen en wiens stem ik heb willen laten horen, dat is je werk als politicus letterlijk dat is mensen vertegenwoordigen is je werk. En als dat niet goed hebt gedaan of mensen het gevoel hebben dat jij dat niet goed hebt gedaan dan raakt dat wel aan je kerntaak als politicus.
Dus dat zegt wel iets over dat je mensen beter mee moet nemen, dat je mensen beter moet betrekken bij beslissingen dat je mensen die geen vertrouwen hebben in de overheid of in de politiek juist ook aandacht moet geven ondanks dat je denkt dat je toch al goed bezig bent voor hen en hetzelfde wil als zij willen. Ik baalde wel van mezelf dat ik dat niet anders had aangepakt.
Ik kan me vooral herinneren dat ik dat weekend me overweldigd voelde en dat ik vooral heel moe was, het was intensief, je voelt je overprikkeld omdat je telefoon maar blijft gaan. Los daarvan heb ik me er uiteindelijk wel overheen kunnen zetten. Hoe vervelend ook voor mij is dat mag ook gewoon ik ben volksvertegenwoordiger en ik mag ook aangesproken worden op wat ik doe. Ik vind echt dat het nog wel beter kan maar ik heb wel iets meer de balans gevonden tussen perfectionistisch zijn en ook accepteren dat je fouten maakt. Vroeger trok ik me alle kritiek aan. Nu denk ik, ja heb ik dit inderdaad verkeerd gedaan? Oké dat kan, dat is rot en dat is stom, dat had ik anders moeten doen en wat kan ik dan daarvan leren? Maar soms dan zijn mensen onredelijk op twitter of op Facebook. Dan denk ik weleens, volgens mij hoef ik hier niet zoveel mee te doen terwijl in het begin trok ik me dat wel aan.
Dus ik denk dat het echt een hoop tijd bespaard en natuurlijk wil je altijd perfecte inbreng bij een debat of een perfecte motie schrijven maar goed is goed genoeg. Het hoeft niet altijd perfect te zijn.”
Je las een uitgeschreven Goed Werk podcast die je wordt aangeboden door MZ Services, Geerts & Partners en ABGL. Samen zijn zij Yris. Zij stimuleren mensen om zelf de leiding te nemen en zo boven zichzelf uit te stijgen en hun volledige potentieel te benutten. Met strategie creativiteit ervaring en een mensgerichte aanpak brengen ze medewerkers en organisaties verder.
Veel dank aan Mikal.
Dit was voorlopig de laatste aflevering van deze serie persoonlijke verhalen maar binnenkort zijn we bij je terug. Met een speciale thema aflevering daarin vertellen deskundigen over plezier in je werk en de flexibilisering van de arbeidsmarkt een want wat doet het met je werkplezier als je geen vast contract krijgt? Tot dan.
